¡Hai! Fraga do Eume
negriña quedache
o verde briloso
voltouse azabache.
Quixeron matar…
¡Beleza e encanto!
¡Traballo e lecer!
¡Deixaron espanto!
A man atrevida
segou a fermosura
rompeu o corazón
deixoute ¡hai! a escuras.
¡Hai! Fraga do Eume
¡Onde os aledaños!
¡Repletos de pinos!
¡E máis de castaños!
¡Hai! terra do Eume
¡Que todos choramos!
a túa gran dor
pegada a levamos.
A tódala xente que viviu directamente como a beleza e encanto se voltaba cinza.
Grandes recordos do meu tempo estudantil na Vila de Ponte do Eume ,fanme lembrar toda a fermosura que alí se atopa.
Biquiños, para todos vos.
Asun.