domingo, 17 de enero de 2010

A TODOS VOSOTROS


¡Qué hallazgo tan feliz!

Querido amigo mío,

¡Dulce mano que auxilia!

Y te alberga del frío.

Sin verte, te presiento

con tu alma adorable,

colmas de gran virtud

¡Dando amistad afable!

Nuevo amigo, ¡fe tengo!

Y tu amistad cultivo,

mi corazón te absorta

con cariño expresivo.


Con cariño os dedico este pequeño poema, me sale del corazón, ¡VA POR VOSOTROS!

Moitos bicos.

Asun.


7 comentarios:

  1. ASUN...

    Deixa que o vento
    te leve nas asas, caricias,
    amor,
    saudade,
    desejo...
    e nossos sonhos
    voltarão a acender-se
    pulsando no coração dos minutos!


    Beijossss
    AL

    ResponderEliminar
  2. Deja que las estrellas te alumbren.
    En las noches de silencio.
    Y Dios que está junto a ellas.
    No dejará que tus sueños se turben.

    felicidades preciosa.

    Un besito y se feliz.

    ResponderEliminar
  3. Purifica o teu coração
    antes de permitires que o amor entre nele,
    pois até o mel mais doce azeda num recipiente sujo.

    Pitágoras.


    Uma semana de muta paz.........Bjs!

    ResponderEliminar
  4. Moita realidade nas túas verbas María, iso xa o sabemos, antes a mel que o agreo.

    Un bico

    ResponderEliminar
  5. Gracias Amiga!!
    Se siente que viene de tu corazón.
    Un bico:)

    ResponderEliminar
  6. ¡Hola Ave!ya hace que no te visito. Los amigos deben de ser afables y desde luego cultivarlos. Los amigos se hacen poco a poco y no de golpe, me parece muy bien lo que dices. La amistad no se hace en un día.

    ¡te admiro!
    y te sigo.

    ResponderEliminar
  7. que lindo poema, mas cuando se dedica con cariño al amigo, ala amistad, besitos muack

    ResponderEliminar

"No somos nada si no estamos prestos a ser sensibles con la humanidad".

Pedro Pantoja Santiago


Gracias por comentar

asun